Bye bye Switi Sranan, Bon bini Curacao!

Mijn laatste dag in Suriname is aangebroken. Vannacht om half vier vertrek ik richting het vliegveld om nog even 10 dagen optimaal te genieten in Curacao.
Afgelopen weken heb ik de laatste trips gedaan, afscheid genomen op het kinderhuis en de donatie gegeven.

Als eerste ben ik naar Voltzberg geweest. Een 4-daagse trip waarbij je onder andere de voltzberg gaat beklimmen en verschillende watervallen bezoekt. De reis er naar toe neemt al zo´n beetje een hele dag in beslag. Eerst 4 uur in een busje, waarvan 3 uur over een hobbelweg en dan nog 3 uur varen in de korjaal. Maar het was het meer dan waard, een super mooie omgeving, helemaal afgelegen. De tweede dag hebben we meteen de voltzberg beklommen. Eerst 3 uur door de jungle lopen, waarna je aan de klim begint. De echte klim is maar iets van 20 minuten, maar het is een granieten berg, dus je loopt vol in de zon en de berg is echt belachelijk steil. Dit was dus wel even pittig, maar het uitzicht was echt super mooi! Je hoort de brulapen op kilometers afstand en de ara´s boven de boomtoppen vliegen.
En dan weer terug naar beneden.. De weg terug lijkt normaal gesproken altijd korter, maar in dit geval toch echt niet. Er liep een andere gids voorop die werkelijk gewoon rende door de jungle. Gelukkig was er maar één weg terug, dus die hebben we lekker laten rennen. Aan het eind van de tocht gingen we nog relaxen in de waterval. Op een gegeven moment konden we deze horen en dachten we (en hoopten heel hard) na elke bocht de waterval te zien. Dit is toch een stuk of 15 keer heel hard tegengevallen.. En toen hij er eindelijk wel was, bleek dat wij toch ook min of meer nog konden rennen, haha! Echt heerlijk, om na een hele dag lopen door de vochtige jungle, liters zweet te zweten, in heerlijk koel water te plonzen!
Mijn voeten hebben het wel zwaar te verduren gehad deze dag: blaren op allebei mijn hielen en kleine tenen en de volgende dag hebben ze mijn enkel nog getapet, omdat ik onderuit was gegaan bij de waterval.
De volgende dag hebben we nog een andere waterval bezocht en hebben lekker gerelaxed bij een strandje in de buurt. In de avond kregen we een optreden van de Ralleighboys. Ze noemen zichzelf een gelegenheidsband en dat is het ook echt. Het is een bijeengeraapt zooitje van alle Surinaamse mannen die op dat moment op het eilandje zijn: de gidsen, chauffeurs, bootsmannen, lokale gids, kok, touroperater en de 2 à 3 mannen die op het eiland wonen. Met z'n alle slaan ze wat op hun zelfgemaakte trommeltjes in een ritme dat in Nederland géén ritme wordt genoemd en gezang dat lijkt op wat gebrabbel. En ondertussen moeten wij dus met onze heupen wiegen op dat onmogelijke ritme.. best grappig!
Na deze afsluitende feestavond zijn we de volgende dag weer terug naar bewoonde wereld gereisd.

Een paar dagen later heb ik afscheid genomen op het kinderhuis. Samen met Karolien (andere vrijwilligster die ook stopte) hebben we pannenkoeken gebakken voor de kids. Met een mix van stroop, poedersuiker én chocostroop hebben ze er zeker van genoten. Ook heb ik hier de donatie gegeven: geld voor de schoolboeken voor alle klassen, die ze thuis kunnen gebruiken voor de huiswerkbegeleiding. De kinderen krijgen de schoolboeken namelijk niet mee naar huis, alleen de dag voordat ze een repetitie hebben. Ze waren er super blij mee! Iedereen nog een keer bedankt die heeft bijgedragen!!

Als laatste trip ben ik nog twee dagen gaan kayakken over de coesewijnerivier. Dit was echt super rustgevend. We zaten in een natuurgebied en in die twee dagen varen, zijn we helemaal niemand anders tegen gekomen, echt heeeeerlijk! Super mooie natuur, mooie vogels gezien en nieuwsgierige aapjes. Ik had het geluk dat ik bij de gids in de boot zat, dus ik hoefde niet altijd zo hard te peddelen :) Af en toe een verfrissende duik in de rivier en in de `s nachts slapen in een primitief kamp: er staan wat palen waarover het dekzeil wordt gespannen. Hier worden de hangmatten onder gespannen, kampvuurtje aan en de waterdichte tonnen zijn je stoel. In de avond konden we nog een keer varen om dieren te spotten. De gids zei: je mag kiezen peddelen of chillen in de boot. Ik denk ik laat me even van m'n goede kant zien, ik peddel wel mee. Toen we eenmaal goed en wel in het water lagen zegt hij: nu moet je heel rustig peddelen, zo min mogelijk geluid maken en heel belangrijk: vooral níet tegen de boot aan peddelen. Oké, ik chill wel!! Helaas niet zoveel dieren gezien. Later had de gids nog een waterslangetje gevangen. Deze was echt hooguit 15 cm, maar slangen vind ik echt doodeng. Dus ik zat bij dit exemplaar al met m'n knieën opgetrokken op m'n koelboxje. Uiteindelijk heb ik het ding wel aangeraakt en toen moest ik hem van de gids ook op m'n hand. Snel een foto, dan heb je bewijs! Oké, maar dan moet je hem wel ook blijven vasthouden hoor. Is goed. Dus ik helemaal verstijfd, slangetje op m'n hand, zijn hand eronder, foto maken, haalt hij z'n hand weg! Ik uit reflex het slangetje in de lucht gegooid, sorry slang! Maar ik heb wel een foto haha!
De tweede dag zijn we nog omgeslagen met boot en alle bagage, dankzij de gids, haha! Hij wilde uitstappen, maar verloor zijn evenwicht. Hij sprong uit de boot, in de hoop dat het goed zou gaan. Het enige wat ik nog wist uit te brengen was: Wat doe je?! waarna ik kopje onder ging. Dankzij mijn zwemvest gelukkig zo weer boven en alle bagage snel op land en in de boot kiepen. Op een paar blauwe plekken na en een vermist potje bruine bonen (wat ik echt heel jammer vond, ahum), niks aan het handje. Op de terugweg kwamen we nog een slang tegen op de weg. De gids noemt zichzelf 'the snakeman', dus hij moest deze even vangen. Het was serieus een slang van 2 meter en giftig. Ik heb mooi vanuit de auto gekeken, hoe hij de slang ging vangen en hem ook wel 100x voor gek verklaard. Toen hij hem eenmaal had was ik dapper genoeg om vanachter het autoportier wat foto's te maken. Wat een held ben ik ook haha! Toen de slang weer vrij gelaten werd, ging hij blijkbaar in een hele mooie houding in een boom zitten. Om foto's hiervan te maken moest je een beetje het bos in, dus heeft de gids maar foto's voor me gemaakt, haha. Het klinkt wel ernstig als ik het allemaal zo vertel, maar slangen vind ik echt helemaal niks!

De laatste dagen heb ik me dus ook prima vermaakt in Su. Vandaag moet ik mijn koffer gaan pakken. Raar! Ik besef nog niet helemaal dat het avontuur hier nu klaar is. Ik denk wel dat ik het ga missen, maar gelukkig heb ik alle herinneringen en foto's!

Nog 11 dagen voordat ik weer in Nederland ben en dan kan ik iedereen weer in het echt zien, ook heel fijn! En stiekem ben ik me al zeker een maand aan het verheugen op warm water uit de kraan, dus de 1e avond thuis, lig ik lekker in bad!

Dikke brasa voor iedereen en tot snel!
Esther