De gillende keukenmeiden..

Mijn eerste reis naar de binnenlanden zit erop! We zijn met een groep naar JawJaw geweest. Dit ligt in het Boven-Suriname gebied. JawJaw is een marrondorp (van de bosnegers) waar ze nog heel erg via oude tradities leven en in kleine hutjes wonen. Daarentegen zijn ze ook weer best modern, want ze hebben een winkeltje in het dorp waar je beltegoed kunt kopen. Ze hebben ook allemaal bereik daar in de bush bush.

Wij sliepen daar op een eilandje in de rivier tegenover het dorp. Het was echt super mooi! De rivier stroomt nu niet zo heel hard, maar op de plek waar wij zaten, steken allemaal rotsen uit, waardoor er een stroomversnelling is. Dit was dan onze 'natuurlijke jacuzzi'. In de middag hebben we het dorp bezocht, echt heel mooi om te zien. We mochten er geen foto's maken van mensen, omdat ze er nog geloven dat je met een foto hun ziel uit het lichaam haalt en ze niet meer beschermt zijn tegen de kwade geesten. En we hebben ook een deel van het dorp overgeslagen, kwamen we later achter, omdat er vrouwen bezig waren hun vagina te stomen voor het betere gevoel...

`s avonds zijn we in een korjaal (bootje gemaakt uit een boomstam) op kaaimannentocht geweest. Je schijnt met je zaklamp over het water en dan lichten de ogen van de kaaimannen rood op. Je gaat eigenlijk opzoek naar kaaimannen zo groot als je onderarm om deze te vangen, maar op een gegeven moment lagen er twee op de oever die wel bijna 2 meter waren! Meneer de kapitein vond het ook nog nodig om lekker dichtbij te gaan varen. Op een gegeven moment schrok één van de kaaimannen, van alle lichten die op hem waren gericht en sprong met veel geweld en geplons het water in. Hiervan schrokken wij natuurlijk weer, waarvan de tweede kaaiman weer schrok en het water in plonsde en wij nog een keer begonnen te gillen. Hierdoor zorgde alle visjes die de boot in sprongen en spinnen die we ontdekten in de boot ook weer voor de nodige gillen en wiebelende boot. (Voor het complete plaatje: een groep van 16, waarvan in 1 jongen) Een hele ervaring dus! Gelukkig zit die kaaimannentocht bij zo ongeveer elke trip ingegrepen, dus misschien dat ik er over een paar weken wel een durf vast te houden.. Buiten dit was het echt een super relaxed weekend in een super mooie omgeving!

Ondertussen wordt de Surinaamse cultuur van 'no spang' (maak je niet druk) steeds vaker zichtbaar. Op Onafhankelijkheidsdag gingen we met de kinderen van een weeshuis naar de bios. De bus was al een half uur te laat, waarna we eerst nog bij een familie langs gingen, waar alle kids wat te eten kregen. Daarna naar de bios, waar toen we aankwamen de film al was begonnen. In plaats van snel naar de zaal, moest er eerst nog even voor 40 kinderen popcorn worden gehaald, waarna we met onze groep 'stil' de zaal in moesten, terwijl de film al zo'n beetje halverwege was. Dit vonden we achteraf niet zo heel erg, want het was echt een verschrikkelijke Bollywood film. Voor wie een indruk wil krijgen, google: Krishhh 3.

Daarnaast mochten we mee op het personeelsuitje van PI, waar ik twee ochtenden werk. We moesten om 7.15 daar zijn, om te vertrekken. Dus wij twee Hollanders waren netjes op tijd, waar de rest er pas om half acht was, en we niet voor acht uur zijn vertrokken, omdat de bus uiteraard weer te laat was. Buiten een boswandeling, hebben we de hele dag gezeten, gegeten en geslapen. Oh en had ik al gezegd gegeten? Ik snap niet hoe ze het voor elkaar krijgen, ik zat na 1 bord roti al vol, maar volgens de Surinamers kon ik nooit genoeg gegeten hebben en was ik gewoon nog een beetje bescheiden..

Het laatste fenomeen wat ons is opgevallen hier, is je vogel uitlaten.
Op zondagochtend is er vogeltjesmarkt, waar vogels tegen elkaar gaan zingen. Hier schijn je best veel geld mee te kunnen verdienen. Maar om de vogels te laten wennen aan alle geluiden om hen heen, laten ze hun vogel mee en sommige mensen nemen hun vogel echt overal mee naartoe. Ik ben ze in ieder geval al in de supermarkt tegen gekomen. Het mooie eraan is dat de vogel niet op de schouder of de hand van het baasje zit, maar gewoon in zijn kooi. En het baasje sleept de kooi met zijn vogel dus overal mee naartoe. Heel apart om te zien! Ik heb er ook al één gezien die met z'n vogeltje bij en druk kruispunt ging staan.. Bijzondere mensen hier!

Volgens mij was het dit wel weer voor nu. Ik ga zometeen weer werken bij het kinderhuis, waar ze vandaag (alweer) kinderdag vieren. Zo noemen ze hier 5 december. De kids krijgen echt al de hele week verrassingen en bezoek van mensen van de kerk, uit de buurt en van donateurs uit Nederland. Heel leuk om te zien en ook super leuk dat wij als begeleiders overal bij mogen zijn en iedereen ook aan ons denkt. Heb de hele week al super lekker eten op, op het kinderhuis, heb al 2 snoepzakjes gescoord en drie kaarsjes gekregen met Gods zegen. Amen! Het is ondertussen ook duidelijk dat de Surinamers een iets ander idee hebben over pittig eten, dus ik ben ook altijd héél blij met het glaasje drinken dat we bij het eten krijgen!

Tot de volgende keer!
Xx