De kleine regentijd is begonnen

De tijd vliegt in Suriname, ik ben er alweer vijf weken! Van december tot februari is hier de kleine regentijd en dat is te merken. Nog steeds zal ik niet klagen, want de temperaturen zijn nog steeds heerlijk en misschien nog wel beter, omdat het door de regen wat koeler is. De Surinamers daarentegen vinden het meteen alweer koud.. mietjes!

Twee weken terug zijn we naar Fort zeelandia geweest. Toen we daar aankwamen, stopten er allemaal auto´s en stapten heel netjes geklede mensen uit met allemaal bloemstukjes. Wij al meteen nieuwsgierig, wat zou er te doen zijn?? Dit bleek uiteindelijk wat minder leuk te zijn.. Ik ben hier al blij als ik weet welke dag van de week het is, dus niemand van ons had door dat we op 8 december Fort Zeelandia gingen bezoeken. Toch maakte dit het wel weer extra bijzonder. De nabestaande hebben de slachtoffers herdacht op de plek waar het gebeurd is. Hier kwamen we daarna ook langs met onze rondleiding. Heel indrukwekkend om alle bloemen bij het monument te zien liggen, de kogelgaten in de muur te zien en dan te bedenken dat de man die hier verantwoordelijk voor is, nu president is.

Ondertussen zijn we ook voor de eerste keer met de partybus geweest. Ook weer een ervaring opzich. De partybus is een bus met een open dak en waar bij het achterste gedeelte de stoelen zijn weggehaald. Met de muziek veel te hard aan, ga je vervolgens rondjes rijden door de stad. Echt super grappig om een keer te doen. Vanwege de nogal hobbelige wegen en het rijgedrag van de Surinamers moet je je ook steeds ergens stevig vast houden om niet door de bus te vliegen. Ook de rotonde wordt drie keer in volle vaart genomen. Het meest bizarre aan de partybus vind ik nog wel dat ze deze ook gebruiken voor kinderfeestjes of uitjes met kinderhuizen.

De dag erna zijn we naar de dierentuin geweest. De papegaaien die er zaten waren echt super mooi! Voor de rest was het wel een beetje dierentuin die je in een ontwikkelingsland verwacht. In Nederland zou hij allang zijn gesloten. Bij de kinderboerderij zat een schurftkip, er stond een paard waarvan je de ribben kon tellen. De struisvogel had eieren en toen we aan de kassavrouw (ook de enige medewerker die we gezien hebben) vroegen wanneer die uitkwamen was het antwoord: dat weet ik niet, want het interesseert me niet. Oké...
Toen we van de dierentuin naar huis wilden fietsen viel het er weer met bakken uit en daar wil je hier echt niet in fietsen. We hebben bijna een uur gewacht en toen toch maar een taxi gebeld. Maar goed ook, want bijna alle wegen stonden blank!
De dag erna nog steeds alleen maar regen, dus zijn we maar de bioscoop gegaan. Een heerlijke Disneyfilm (frozen) voor een winters gevoel, want het is toch al bijna kerst! Ik ben er nog niet achter of het meisje naast me het raar vond dat er zo'n 'oude mensen' naar een Disney film gingen of omdat ik blank ben, ze vond me in ieder geval heel interessant.

Afgelopen vrijdag gingen uiteten met het pedologisch instituut. Er was om 19.00 uur gereserveerd, dus ik stond er netjes om vijf voor zeven. Nog niemand te zien.. Tien minuten later verscheen de directeur en een andere collega. Samen met de directeur ben ik alvast naar binnen gegaan. De andere collega bleef buiten op de rest wachten, die dan eindelijk om 20.00 uur er allemaal waren. De directeur liet tijdens het wachten vallen dat dit onder vrije tijd valt en hij er dus weinig van kan zeggen. Hij is al heel blij dat zijn werknemers tegenwoordig om 7.30 uur allemaal binnen zijn als ze om 7.00 uur moeten beginnen. Vroeger kon het best zijn dat ze om 10.30 uur eens binnen kwamen wandelen..

Het weekend zijn we weer op trip geweest naar Bigi pan. Een heel groot meer (bigi pan = groot meer) in het westen van Suriname, vlak bij de grens met Guyana. Onderweg er naar toe bij allerlei plaatsen gestopt zoals, Groningen, Wageningen en post Utrecht. In Groningen was een plein vol met monumenten; voor elke bevolkingsgroep één. Wageningen is een dorp van vergane glorie. Hier is vroeger een project gestart, zodat Suriname zelfvoorzienend werd van rijst, maar daar is nu weinig meer van over. Hier hebben we ook brulaapjes in de boom gespot!
Vervolgens moesten we in Nickerie weer overstappen in een bootje. Een stukje verder moesten we deze de sleephelling overtrekken en voorbij het kantelpunt hebben we even onze eigen pretpark-wildwaterbaan-fotomoment gedaan.
Onze slaapplek was je hangmat in hutje dat midden op het meer stond. Echt heel mooi! Na alle spullen te hebben neergezet, was het weer tijd voor kaaimannentocht. Wij hadden van te voren maar alvast onze excuses aangeboden voor het gegil en gewiebel in de bood, want na onze vorige ervaring vonden we dit wel slim. Helaas (of gelukkig) hebben we geen kaaiman kunnen vangen en dus ook nog niet kunnen vasthouden. De nacht in de hangmat was ook bijzonder. Eerst lang zoeken voor je fatsoenlijk ligt, val je eindelijk in slaap, wil je draaien, kun je weer opnieuw beginnen.. Ik was blij dat ik de volgende dag weer in mijn eigen bed mocht!

Zo, dat was weer een heel verhaal. Zoals jullie wel kunnen lezen verveel ik me hier totaal niet! En 5 januari staat er weer een nieuwe uitdaging op het programma! Samen met twee huisgenootjes (Elske en Sandra) ga ik twee weken de binnenlanden in om daar een project te doen! Gelukkig hebben we er wel gewoon een bed haha!

De kerstsfeer hebben we ook goed geprobeerd te creëren in huis, we hebben zelfs een kerstboom! Helaas is een kerstgevoel krijgen met 30 graden toch best lastig.

Fijne dagen allemaal!
Xxx